|
|
GRAANCIRKELS
BEELDTAAL GEWASFORMATIES
Waden Hill, 16 juli 2005.
© foto: Peter Sorensen
Een PENROSE TRIANGLE Graancirkel
Dit is de Penrose Triangle graancirkel van 16 juli 2005.
Ook deze is gevonden te Waden Hill.
Het meest opvallend is het driehoekige embleem dat is opgebouwd uit 3 losse segmenten. Deze figuur staat bekend
als de "Penrose driehoek", waarover straks meer. Het driehoekige pictogram wekt associaties met het drie
dimensionale bestaan op. Lengte, hoogte en breedte. Daaromheen is een ring met 24 rechthoekige spiralen.
Getal 24 in een gesloten cirkel roept associaties op met 24 uur, de tijdseenheid die
etmaal wordt genoemd. Deze omliggende ring vertegenwoordigt op deze manier onze alledaagse tijdsdimensie in
de vorm van 24 uren per etmaal. Zo gesteld is het verbluffend eenvoudig; tijd en ruimte. Driedimensionaal
bestaan binnen een vierde dimensie; tijd. Associaties zijn echter nog niet hetzelfde als sluitende analyses…
Penrose driehoek
De losse onderdelen waaruit de driehoek-achtige compositie is opgebouwd zijn hoewel uit één stuk toch twee-armig
te noemen. Eén arm binnen, de andere buiten. Ze doen denken aan een winkelhaak echter niet van 90° maar van 120°.
In ieder geval wekt het beeld gedachten op aan dualiteit met betrekking tot drievoudigheid. Dualiteit met name
wat betreft het idee binnen en buiten. Zowiezo wordt onze normale kijk op de drie dimensionale werkelijkheid hier
in verwarring gebracht. Het is onze perceptie die verstoord wordt. Het beeld zelf geeft een zeer harmonieuze en
evenwichtige indruk.
De illusie die gaat over het onderscheid tussen binnen en buiten.
Wat kan het zeggen als in onze waarneming het onderscheid tussen binnen en buiten, tussen innerlijk en uiterlijk,
tussen binnenwereld en buitenwereld wegvalt? Alles wat wij in de ons omringende wereld waarnemen vertelt iets
over de conditie van onze geest, ons innerlijk. De zogenaamde buitenwereld is een spiegel die vertelt over de
conditie van ons wezen. Alle aktie die van ons wezen uitgaat is bepalend voor hoe we de buitenwereld zullen
waarnemen. Onze omgeving zegt hoe dan ook altijd iets over ons bewustzijn, waar wij staan, over onze innerlijke
zieleroerselen, onze motieven, ons karma of onze houding. Met andere woorden wij creeëren onze eigen werkelijkheid.
Omgekeerd is er niets in ons innerlijk dat bewijst werkelijk eigendom van ons zelf te zijn. Gedachten vallen ons
namelijk in, we ontvangen inspiratie, krijgen prikkels en verrijken ons met energieën van buitenaf. Wie zegt ons
dat onze dromen niet worden gevoed door iets als het collectieve onderbewustzijn waarin we telepathische contacten
met andere wezens onderhouden? Daarbij; alles wat we geworden zijn kwam van buitenaf, van de eerste zaadcel
en eicel waaruit we zijn ontstaan tot het water dat we dronken, het voedsel dat we nuttigden, en verder al die zaken
waarmee we ons een identiteit verwierven. De keuzes die we maken zijn evenzo bepaald door gebeurtenissen die tot ons
kwamen en ga zo maar door.
Alles dat we in de buitenwereld ontmoeten staat dus in symbolische betrekking tot onze innerlijke conditie die
niet anders dan door louter uiterlijke faktoren is bepaald. Nog grappiger geformuleerd; We zijn louter een
samenstelling van uiterlijke faktoren die in staat is een eigen werkelijkheid te creeëren.
U merkt het al. Wij zijn eigenlijk helemaal niets hoewel toch scheppend aktief. Zodoende torsen we helaas wel die
ongelooflijk zware verantwoordelijkheid op onze schouders die bepalend is voor al wat er in het onmetelijke
universum plaats vindt... Soms overdrijf ik een beetje.
Indien de gedachte aan 24 uur klopt dan gaan we van daaruit verder met zoeken. De ring van 24 rechthoekige
spiralen kan door het midden-embleem eenvoudig worden gedeeld door 3 hetgeen ons bij getal 8 brengt. Drie keer
acht uur.
Hoezo een rechthoekige spiraal als zinnebeeld voor een uur?
Het uur is hier verdeeld in 8 lijnen. Eén lijn stelt dan 7½ minuut voor. Twee lijntjes een kwartier. Een bijna
vierkant wordt zo een half uur en nog een bijna vierkant daaromheen geeft dan een uur.
Als we nu terug gaan naar de driehoekige figuur en de ruimte-associatie van tafel vegen dan kun je net zo
gemakkelijk stellen dat een enkele lijn hier ook een tijdseenheid vertegenwoordigd. Ook 7½ minuut? Hebben we
dan te maken met 3x een kwartier? Of gaat het over 3x7½ uur? Zijn de ontbrekende 3 halve uren terug te vinden
in de afgeknotte punten van de denkbeeldige driehoek? Yes. We hebben geloof ik 3x15 uur in het midden. 45 uur
binnen een etmaal? Vreemd. Een andere planeet misschien? Wie kent er een planeet met een omlooptijd van 45 uur?
46½ uur mag ook. Of kan het misschien duiden op een op handen zijnde omlooptijdverandering van onze eigen
aarde? Ik denk dat een etmaal van 45 uur mij wel kan bekoren.
Hoewel de kans niet gering is dat ik hier een hoop onzin verkoop, wil ik toch nog even de aandacht vestigen op
de ring die mogelijk 24 uur verbeeldt en haar relatie met de Penrose driehoek. De driehoek die, zoals we gezien
hebben, binnen en buiten behandeld, bevindt zich ín de 24 uur. Een opvallende dualiteit in ons etmaal doet
ogenblikkelijk denken aan dag en nacht. Het binnen en buiten op de dag en de nacht toegepast geeft dan weer het
waken en het slapen als uitkomst...
De volgende formatie bevat twee penrose driehoeken en wordt wel aangeduid als de origami-formatie omdat
het blijkbaar ontstaan is in reaktie op het geestelijk verzoek van een groepje Japanners. Het schijnt een traditioneel
type huiswapen te zijn, of zoiets.
© foto: Janet Ossebaard
En toen ontdekte ik ook nog dat de penrose driehoek in de volgende graanformatie verscholen zat...
© foto: Janet Ossebaard
Wat het meeste opvalt in deze formatie zijn de zogenaamde gaten die worden gevormd door het onaangeroerde graan. Het
zijn er 15. Er doorheen zien we 6 kubussen zodanig geformeerd dat de suggestie van een Penrose driehoek er eenvoudig
uit gedistilleerd kan worden.
De Penrose driehoek, ook bekend als de tribar is een “onmogelijk object”. Het was aanvankelijk gecreëerd door de
Zweedse kunstenaar Oscar Reutersvärd in 1934. Let nu eens op de volgende afbeelding van een postzegel die op basis
van zijn werk in omloop is gebracht.
Had Oscar Reutersvärd nog 9 kubusjes nodig om de driehoekige illusie te formeren, de graancirkelmakers hebben er
aan 6 genoeg.
Zonder kennis van zijn Zweedse voorganger heeft eveneens mathematicus en wetensschappelijk denker Roger Penrose
deze driehoek ontworpen. Door zijn toedoen werd het in de vijftiger jaren populair als “onmogelijkheid in
zijn puurste vorm”. Roger Penrose is een zeer belangrijke wetensschapper die zich o.a. intensief met theoriën
omtrent de kosmos en zwarte gaten heeft bezig gehouden.
Zien we een synthese van een eerbetoon aan de Zweedse uitvinder Reutersvärd en het voortreffelijke idee van
"onmogelijkheid in zijn puurste vorm"? Indien dit het geval is blijft er desondanks nog genoeg informatie over
voor verder onderzoek.
De reductie van 9 tot 6 kubusjes brengt me erop dat zelfs 3 kubusjes al volstaan om "de onmogelijkheid
in zijn puurste vorm te scheppen". Is dit dan echt zijn allerpuurste vorm? Nee dus, zelfs 1 kubusje laat reeds
de onmogelijke driehoek in potentie aanwezig zijn!
© foto: Lucy Pringle
Deze wil ik bij de penrose-formatie betrekken vanwege de uitvergroting die het lijkt te
willen zijn van één van die 24 zogenaamde vierkante spiralen in de buitenring. Nog waarschijnlijker stelt het een
toelichting voor op de volgende formatie. Zie artikel Boreham Down.
© foto: Lucy Pringle
Deze formatie toont een aantal van 16 vierkante spiralen.
Bijzonder is wel dat ze telkens een slagje gekanteld staan ten opzichte van elkaar zodanig dat er een keurige reeks van
15 kantelingen zich blijkt te hebben voorgedaan. Je zou van stagnatie kunnen spreken waar het gaat om spiraal 16
die zich vooralsnog liever als getal 15 voordoet. Wat stelt dit werkelijk voor? Een op handen zijnde kanteling?
Een stagnatie? Een uitnodiging tot aktieve deelname aan een omwenteling? Het zal zo te zien een harmonische revolutie
willen zijn.
Randell, betekenis van graancirkels
|
|
|